Uit het leven van een boomtaxateur
Martijn Nooij vertelt!
De loopbaan
Toen ik aangaf dat ik boswachter wilde worden, werd daar nogal wat van gevonden. “Daar is geen werk in”, “geen droog brood in te verdienen”, etc.. Of ik geen hovenier wilde worden en niet beter naar de RMTuS (Rijks Middelbare Tuinbouwschool) in Hoorn kon gaan. Die opleiding heb ik gedaan, maar hovenier is het niet geworden. Tijdens mijn stages heb ik onder meer kennisgemaakt met Copijn, maar kwam ik ook terecht bij een Duits boomverzorgingsbedrijf. Het bomenvak stond destijds nog in de kinderschoenen en het werken daar met bomen was soort van “kneuterig”. Boomchirurgie, uitfrezen van bomen, snoeien met een klein hoogwerkertje in tuinen.
Besmet met het bomenvirus kwam ik terug in Nederland. Op de avondschool het diploma boomverzorging behaald en in 1993 kon ik beginnen als boomverzorger bij Henk Werner Boomverzorging Amsterdam, die in 1994 een franchisevestiging van Pius Floris werd.
Alle boomonderzoeken werden altijd gedaan door de collega’s uit Vught, gaandeweg ging ik vaker met ze mee op pad en heb ik mij steeds meer gespecialiseerd. In ons werkgebied kwamen steeds vaker vragen binnen over omgang met boomschades. Begin 1997 ben ik geslaagd voor de vaktest en zoals het toen nog was beëdigd als boomtaxateur.
De werkzaamheden
Onze afdeling bestrijkt het gehele bomenvak: boomveiligheidscontroles, specialistische boomonderzoeken, bomen effect analyses (BEA’s), taxaties, schades etc. We doen dat voor boomeigenaren in de ruimste zin van het woord: gemeentes, provincies, waterschappen, projectontwikkelaars en particulieren. Ook hebben we een samenwerkingsverband met een verzekeraar.
Als NVTB taxateur bestaat mijn werk op dit moment voor 90% uit waardebepalingen ten behoeve van BEA’s. Dat is een voortschrijdende ontwikkeling. In Amsterdam zijn bomen belangrijk en wordt in steeds reëlere termen en randvoorwaarden over bomen gediscussieerd. Behoud van de boom staat voorop, maar als de kans op succesvol behoud teveel beperkingen voor de boom oplevert, is er ook ruimte voor alternatieven.
Wat ik zo leuk vind aan het werk? De diversiteit, je komt overal en ergens, je kunt mensen adviseren en altijd is de situatie weer compleet anders. Daarnaast is het onderzoeksvak een hele fijne combinatie van binnen en buiten werken, alleen op kantoor zitten is niets voor mij. Ook het coachen van nieuwe collega’s maakt het werk enorm leuk.
Wat Martijn de belangrijkste eigenschappen voor een taxateur vindt? Het eerste woord dat hij noemt is flexibiliteit. Bij een schademelding moet er snel gehandeld worden en is het zaak om op zeer korte termijn de schadelocatie te bezoeken. Als tweede geeft Martijn aan dat de boom altijd het uitgangspunt is, de boom moet bij het taxeren centraal staan. Uiteraard zijn goede communicatieve eigenschappen onontbeerlijk, het kunnen structureren van gegevens en onderscheiden van hoofd- en bijzaken.
De werkomstandigheden
Voor het vak van boomtaxateur vindt Martijn de belangrijkste eigenschap, dat je zelf blijft nadenken. Dat je expertise levert en een vakman bent. Adviseren over welke oplossing het beste is in de gegeven situatie. Primair ben je er voor de bomen, dan blijft je positie ook zuiver.
Het voordeel van een franchiseorganisatie is, dat er meerdere boomtaxateurs intern beschikbaar zijn om mee te overleggen. Ook maken we wel eens gebruik van specifieke beheerkennis bij een collega-bedrijf.
Buitengewoon
De taxatie die me het meest is bijgebleven in al die jaren is de taxatie voor de toelatingstoets van de NVTB en de daaropvolgende beëdiging bij de Kamer van Koophandel. Zoals eerder gezegd, het bomenvak stond toen nog in de kinderschoenen.
Als je werkgever vraagt of je boomtaxateur wilt worden, zeg je enthousiast, “ja dat is goed, ga ik doen!” Je meldt je aan en je krijgt een taxatie-casus toegewezen en op enig moment slaat de twijfel toe met de vraag of je er wellicht iets te blanco in bent gestapt? Je denkt dat je al behoorlijk wat kennis van het vakgebied hebt, tot je voor de vaktestcommissie komt te staan, die uit zwaargewichten in de vakwereld bestaat. Dan blijkt dat er nog wel heel veel meer te leren valt. Gelukkig ben ik toen geslaagd, maar ben er nadrukkelijk op gewezen dat de wereld niet stil staat, “blijf bijleren” waren de wijze woorden van destijds.
Het bomenvakgebied is niet zo groot, je komt altijd weer dezelfde mensen tegen, zeker bij controversiële boomzaken, zo ook de commissieleden van de vaktoets van bijna 25 jaar geleden. Het grappige is dus, dat ik feitelijk mijn taxaties met enige regelmaat weer aan een van de leden van de vaktoetscommissie mag voorleggen.
Eigenlijk moet dat ook zo zijn, met iedere taxatie doe je weer een vaktoets.